‘Ik heb geleerd dat taal heel belangrijk is’ – Brock Sampson

“Wanneer ik een nieuwe plek in Nederland bezoek, voelt het alsof ik een sprookje binnenstap.” Brock Sampson heeft huis en haard achter zich gelaten om zich met zijn grote liefde te vestigen in Nijmegen. Om het als expat vol te houden in een vreemd land, probeert hij met een frisse blik naar Nederland te blijven kijken. “Ik wil niks gewoon laten worden, want dan kan ik het ook in Amerika vinden.”

Brock Sampson komt uit Raleigh in de Amerikaanse staat North Carolina. Als student op een banenmarkt van North Carolina State University raakt hij in gesprek met de mensen achter het kraampje van een groot consultancybureau. “Ze vroegen niet naar mijn studie textieltechnologie, maar naar mijn cv en hoe ik al die dingen tegelijkertijd deed. Hoe kon ik naast mijn studie een instrument bespelen en aan salsadansen doen?”

“Ik ben een heel druk persoon die goed mijn activiteiten kan plannen. Sommige van deze grote consultancybureaus zijn vooral geïnteresseerd in hoe ze een persoon kunnen vormen.” Ondanks een aanbod van een textielfabrikant uit North Carolina, kiest Brock voor een baan bij het consultancybureau Accenture. Hij gaat aan de slag als supply chain consultant.

Hij verhuist naar Atlanta in de staat Georgia, woont later nog in Texas en reist voor zijn werk de hele wereld over. Tijdens een internationale roeicompetitie in Haarlem ontmoet hij zijn toekomstige vrouw Naomi. Na een langeafstandsrelatie van zo’n 5 jaar verhuist hij in 2016 naar Nederland. Het stel gaat in Nijmegen wonen, dicht in de buurt van de familie van zijn vrouw en dichtbij zijn nieuwe projectbaan in Duitsland.

“Iedereen wordt meegenomen in de beslissing”

Als consultant in Amerika werkte Brock al voor voornamelijk Europese bedrijven. Toch merkt hij in Nederland het verschil met zijn geboorteland. “In Amerika zijn klanten een stuk voortvarender. Er wordt er heel snel een beslissing genomen, of deze nu goed of slecht is. Hier duurt het een stuk langer.”

“Dan ligt een verslag al twee weken op iemands bureau en dan krijg ik te horen dat ze nog een keer gaan overleggen. Of dat ze nog wachten op iemand die op vakantie is. Soms duren mijn projecten zelfs langer, omdat we wachten op een beslissing. Wat ik niet erg vind, want het bedrijf betaalt mij ondertussen door”, vertelt hij lachend. 

“Iedereen moet hier worden meegenomen in de beslissing. De tijd om beslissingen te nemen is veel, veel korter in de VS.” Hij vergelijkt dit met het wat langzame, bureaucratische proces in Nederland. “Ik begrijp het principe om iedereen erbij te betrekken. Maar soms is het niet nuttig om iedereens input mee te nemen in de beslissing. Iedereen heeft meningen. En je kunt niet iedereen blij maken.” 

“Iemand moet zeggen: great, bedankt voor je input. Maar ik ben de eindverantwoordelijke voor deze beslissing en dit is de beslissing die we nemen. Het poldermodel is hier heel duidelijk aanwezig. Iedereen moet eerst akkoord zijn. Maar niet iedereen gaat akkoord, omdat ze dat gewoon niet willen. Of ze hebben hun eigen redenen om ergens niet mee akkoord te gaan.”

Een heel goed netwerk opgebouwd dankzij StartUp

Brock kwam naar Nederland op basis van het DAFT-visum (het Dutch-American Friendship Treaty-visum). “Dit is een visum voor kennismigranten. Een onderdeel ervan is dat je een eigen bedrijf hebt, en dat je dus moet werken als freelancer. Ik mag niet fulltime voor een bedrijf werken. Ik dacht: ik heb nu een eigen bedrijf als freelancer, waarom maak ik daar niet gebruik van om nieuwe skills te leren? Om ook andere dingen te doen in mijn werk.” 

Hij ging op zoek naar een plek waar je als kleine ondernemer terechtkan en vond StartUp Nijmegen. “Ik ben gewoon naar binnen gelopen. Dick zei dat ik wel langs kon komen voor een paar dagen. En het beviel mij wel.” Een aantal dagen werd uiteindelijk twee jaar en nu werkt hij verderop in de straat vanuit een eigen kantoortje.

 Van collega’s naar vrienden

“Ik heb bij StartUp veel goede mensen ontmoet en dankzij StartUp een heel goed netwerk opgebouwd. En dat netwerk is eigenlijk de enige manier waardoor ik het hier in Nijmegen heb overleefd.” Zo heeft hij ook buiten werk nog goed contact met mede-ondernemers en alumni van StartUp Nijmegen. Met enkele van hen heeft hij zelfs de Vierdaagse van Nijmegen gelopen.

Ook nu hij niet meer op kantoor zit bij StartUp, ervaart hij nog de voordelen. “Ik kan altijd bij Dick terecht voor advies. En als ik een vraag stel op het online prikbord, zijn er altijd mensen die antwoorden. Het is gewoon een heel fijn netwerk van mensen die elkaar willen helpen. Dat is wat ik heb ondervonden. Ook voor Amerikanen die heel aanwezig zijn en voor andere expats. Mensen staan open om met ons samen te werken.”

Hij waardeert de gemeenschap van StartUp zo, dat hij erover nadenkt om wat terug te geven en andere expats te helpen die nu in zijn situatie zitten. “Misschien dat ik in de toekomst Dick benader om zelf partner te worden. Ik denk dat ik wel van dienst kan zijn voor sommige start-ups.”

“Taal is belangrijk, neem het serieus”

De belangrijkste uitdaging die hij als expat heeft ervaren is de taal. “Op cultureel vlak heb ik me redelijk goed aangepast. Ik heb meerdere fietsen, ik eet bitterballen en stamppot. Ik maak nu zelfs stamppot voor mijn gezin. Ik woon in Lent en heb dus een bakfiets. Ik heb het allemaal. Maar de taal spreek ik nog niet goed genoeg.”

Brock legt uit hoe in zijn ervaring Nederlanders in de beginfase graag Engels willen praten met expats, om te laten zien dat ze de taal goed beheersen. Maar na een aantal jaar willen ze graag Nederlands spreken met een expat. “Dat is de belangrijkste les die ik heb geleerd: taal is belangrijk, neem het serieus. Wat ik niet heb gedaan. Ik heb er geen prioriteit van gemaakt, omdat ik het druk had. Maar ik had van taal een prioriteit kunnen maken, omdat ik weet hoe belangrijk het is. Mensen verwachten dat je de taal spreekt. En ik zou hetzelfde verwachten als de situatie omgekeerd zou zijn.”

“Ik ben de Amerikaan die ze daarvoor betalen”

Op persoonlijk vlak vindt Brock het als expat ook belangrijk om met een frisse blik naar Nederland te blijven kijken. “Vanuit het perspectief van een expat kan het moeilijk zijn om hier te wonen. Een manier om te overleven is door het nieuwe en de frisheid te vinden in alles wat ik doe. Ik laat niets afgezaagd of gewoon worden, want dan kan ik ook in Amerika vinden. Als ik de beslissing neem om hier te gaan wonen, moet ik de zaken fris houden.”

En terwijl hij als expat met veel plezier en vol verwondering naar pittoreske dorpjes in Nederland en Duitsland afreist, bewijst hij als Amerikaan ook zijn waarde voor Nederlanders. “Amerikanen staan bekend om hun luidruchtigheid. Als roeicoach merk ik dat veel sporters dat nodig hebben. Ze hebben zoiets van: ik heb iemand nodig die me een schop onder mijn kont geeft. Niemand in de Nederlandse omgeving doet dat. En zo kom ik nooit vooruit. Ik ben die persoon en mensen betalen me om dat te doen.”